Bu ülkede Nazım’ı anlamamış olanlar vardır ama Nazım’ı anlayıp sevmemiş olan bir tek beşer bulunmaz. Kendide büyük bir Nazım sevdalısı Genco Erkal’ın, tiyatrocu Tülay Günal’a aynı sahneyi paylaştığı müzikli oyun, Nazım’ın Bursa Cezaevi’ndeki yaşamını ve eşi Piraye’ye olan özlemini anlatıyor. Daha doğrusu her gün büyüyen tutkusunu. Öyle ki, sevgiliye duyulan hasret, özgürlüğe duyulan şiddetli ihtiyaçla karışıp dizelere dönüşüyor. Piyano ve viyolonsel oyuna eşlik ediyor. Piraye, şarkılar söylerken, Nazım ise şiirlerini okuyor.
Bugün pazar.
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar.
Ve ömrümde ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum.
Sonra saygıyla toprağa oturdum,
dayadım sırtımı duvara.
Bu anda ne düşmek dalgalara,
bu anda ne kavga,ne hürriyet, ne karım.
Toprak, güneş ve ben
Bahtiyarım…
Uyarlayan / Yöneten : Genco Erkal
Tür : Müzikli Gösteri