Edward Prendick bir deniz kazası sonucu, Pasifik Okyanus’undaki volkanik bir adada gözünü açar. Ada da Dr. Moreau ve ona yardım eden Montgomery gizli deneyler yapmaktadır. Tıpta “açımlama” olarak bilinen bu deneylerde; canlı dokuları ve organları bir canlıdan başka bir canlıya aktarmaktadır. Doktorun asıl amacı, bir hayvandan başka bir hayvana organ nakli değil, adasındaki hayvanlardan insana benzeyen bir ırk yaratabilmektir. Doktor ve yardımcısı yani “kamçılı adamlar”, Sırtlan Domuz Adamlar’dan, Kurt Adamlar’a, Köpek Adamlar’a kadar insan ve hayvanın karışımı bir ırk üretmeyi başarırlar. Doktorun deneylerini yaptığı bir “acılar evi” ve uymak zorunda oldukları bir dizi “kanun” vardır. Korkunç acılar çeken ve sonuçta bir ucubeye çevrilen yeni ırk, sonunda yaratıcıları ilan eden doktora karşı çıkacaklardır.
“Çığlık dışarıda daha da şiddetli duyuluyordu. Sanki dünyadaki bütün acılar bu çığlıkta ses bulmuş gibiydi. Yine de böyle bir acının yan odada çekiliyor olduğunu bilsem ve bu sessiz bir acı olsa, öyle inanıyorum ki –o zamandan beri düşünüyorum bunu– buna çok daha kolayca katlanırdım. Ancak acı, bir ses bulup sinir uçlarımızı titrettiğinde bizi eline geçiren bu acıma duygusunu hissederiz. Parlak gün ışığına ve insanı yatıştıran deniz meltemiyle dalgalanan ağaçlara rağmen, kareli taşlardan yapılmış duvarın içindeki evden gelen sesleri duyamayacak kadar uzaklaşana dek, bütün dünya, ortalıkta savrulan kara ve kızıl hayallerle titreşen bir karmaşa olmaktan çıkamamıştı.”
İngiliz Bilim Kurgu yazarı Wells’in kitabı 1896’da yazdığını ve o dönemde Avrupa’da canlı hayvanlar üzerinde deneylerin yapılmalı mı yapılmamalı mı konusunun tartışıldığını belirteyim. Yazar, romanında kendi düşüncesini çok çarpıcı bir şekilde göstermiş. Şu andaki dünyada kozmetik, tekstil ve ev dekorasyonu için hayvanlara türlü işkenceler edilerek öldürüldüğü düşününce, Wells’in cesareti ve vicdanına hayran olmamak elde değil. Kitap, sinemaya da uyarlanmış ve Doktor Moreau’yu muhteşem bir oyunculukla Marlon Brando canlandırmıştır.
